Vanmorgen ging ik mijn dochter naar het kinderopvang brengen. Ze vindt het prachtig bij papa achterin de Laro. Onderweg zat ze binnen in de Laro aan de los zittende verf te plukken. "Papa, ik zal je wel helpen hoor met verf krabben!" zei ze nog. Bij de kinderopvang nog even gevraagd wat ze nu toch zo leuk vond aan de Laro en kreeg als antwoord dat ze er veel ruimte in had om te spelen. Na afscheid genomen te hebben ben ik doorgereden naar mijn werk.Aan het einde van de dag belde mijn vrouw dat ze het niet ging redden om mijn dochter op te halen. Ze had opa gebeld die mijn dochter opgehaald had en of ik haar daar kon halen. Zo gezegd zo gedaan. Mijn dochter zat weer achterin op weg naar huis. "Papa, ik heb toch zo'n zin om verf af te krabben!" Ik dacht nog, wacht maar af. Maar eenmaal thuis gekomen begon ze gelijk aan het werk. De flinters oude verf vlogen door de Laro. "Kijk eens papa, het gaat goed zo, hè papa?" Ja hoor meis...
Ik ben trots op mijn dochter, mijn 'kleine' grote hulp!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten