Aan het einde van de dag belde mijn vrouw dat ze het niet ging redden om mijn dochter op te halen. Ze had opa gebeld die mijn dochter opgehaald had en of ik haar daar kon halen. Zo gezegd zo gedaan. Mijn dochter zat weer achterin op weg naar huis. "Papa, ik heb toch zo'n zin om verf af te krabben!" Ik dacht nog, wacht maar af. Maar eenmaal thuis gekomen begon ze gelijk aan het werk. De flinters oude verf vlogen door de Laro. "Kijk eens papa, het gaat goed zo, hè papa?" Ja hoor meis...
Ik ben trots op mijn dochter, mijn 'kleine' grote hulp!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten